15 Temmuz ve Kemalizm Gerçeği

15 Temmuz darbe girişimi Türkiye’deki Kemalist ideolojiye ilişkin tartışmaları yeniden alevlendirdi. Türk entelijansiyasından(!) isimlerin, boy gösterdikleri ekranlarda, Gülen terör örgütünün ordu içerisindeki yapılanmasının önünü açan Ergenekon ve Balyoz davalarını referans alarak, yargılanan askerlere iade-i itibar yapılması gerektiğini söylemeleri, doğruların bir bölümünü ifade etmekle birlikte, kendi gizli gündemlerini de ortaya koyan bir mahiyet taşıyor. FETÖ ile mücadeleyi bir fırsata dönüştürmek isteyen kimi çevreler, sadece ülke savunmasına odaklanması gereken orduya ideolojik alternatifler biçmeye çalışarak, Kemalist ideolojinin hâkim kılınması gereğini vurguluyorlar.

Oysa FETÖ darbesine giden süreçte ülkenin ve ordusunun bu derece politize olmasını getiren sebepler arasında, ordunun bir ideolojiye sahip olması gerektiğini söyleyen bu tür yaklaşımların rolü göz ardı edilemez. Cumhuriyeti kuran kadroların ideolojik tercihlerinin Batı’yı önceleme ve Osmanlı’dan kalan kültürel ve siyasal miras ne varsa tümünü reddetme üzerine şekillendiği bir gerçek. Bu bakış açısıyla yoğrulan cumhuriyet dönemi ideolojisi,[1] 93 yıllık ülke tarihinde siyasal, ekonomik, sosyal ve toplumsal dinamikleri halka rağmen dizayn etmeye çalışan bir zorlama dönemine dönüşmüştür. Ayrıca yakın siyasi tarihimizi mütemadiyen meşgul eden ve her seferinde ülkeyi yıllarca geriye götüren asker-hükümet çekişmesinin de temel ideolojisini bu anlayış oluşturmuştur. Bu sebeple FETÖ üyelerinin tasfiyesi ile oluşacak boşluğu illa da bir ideolojik kesimin mensupları ile doldurmak akıllıca olmasa gerek.

Buradan yola çıkarak 15 Temmuz darbe girişimi gecesi yaşananların da yaklaşık bir asırdır bu ülkeye ve millete laiklik dayatması yapan bir ideolojinin sonuçlarından olduğunu söylemek mümkündür. İnsanların dindarlıklarını gizlemeye zorlayan dayatmaların, FETÖ tipi yapıların işini kolaylaştırdığı ortadadır. Devlet kadrolarının on yıllarca âdeta dindar kesimlere kapatılmış olması, İslam’ın devletin her kurumundan temizlenmeye çalışılması, ithal bir ideolojinin ülkenin her kesimine pompalanarak İslam’ın izlerinin silinmek istenmesi gibi daha birçok husus, Türkiye’yi 15 Temmuz’da yaşanan darbe sürecine götüren yolun taşlarını döşemiştir.[2]

Türkiye halkı, 15 Temmuz gecesi sadece darbeye karşı durmadı, aynı zamanda FETÖ’nün şahsında toplumun ve siyasetin hem ideolojik hem de sosyolojik olarak kutuplaşmasına katkıda bulunan her türlü ideolojik dayatmaya da karşı olduğunu gösterdi. Yüzde doksanına yakınını Müslümanların oluşturduğu bu ülkede, toplumdaki bu ayrışmayı oportünist bir biçimde kullanan Gülen dahi bu kutuplaşma üzerinden başarıya ulaşmayı denedi. Bu nedenle Gülen ideolojisinden kurtulmaya çalışan devlete ve topluma, kurtuluş reçetesi olarak farklı ideolojik dayatmalarda bulunmak, başarısız bir proje olarak kalacaktır. Gülencilerin Türkiye içerisinde ekonomiden siyasete, eğitimden askeriyeye bu denli kolayca sızabilmelerinin sebebi, kendini Kemalist olarak ifade ettiğini iddia eden ideolojik grubun, Türkiye içerisinde oluşturduğu din karşıtlığıdır.

Bütün bu saydığımız sebeplerden yola çıkıldığında, menfur 15 Temmuz darbe girişimi sonrası ekranlarda boy gösterenlerin, darbenin adım adım gerçekleşmesine sebep olan mevzubahis bu durumları görmezden geldikleri aşikârdır. Her fırsatta yaptıkları gibi bu defa da İslam’a saldırmaları ve Kemalizm propagandası yapmaları da üzerine bir kere daha düşünülmesi ve konuşulması gereken hastalıklı bir ruh halinin yansımasından başka bir şey değildir. 

Ve Türkiye’nin dindar insanlarının tankların altına yatarak, kurşunlara göğüs gererek ve 240’tan fazla şehit vererek kazandıkları bu mücadeleyi laiklik uğruna verdiğini savunmak, olsa olsa bir akıl tutulması olarak açıklanabilir.